تنبیه یک خطاکار می تواند بیشتر از اینکه به نفع قربانی باشد مشوقی برای خطاکار محسوب گردد. این موضوع یک تحقیق تازه می باشد. تحقیقی که فعالیت مغزی مردان حوان را در حین "بازی عدالت" سنجیده است.
شرکت کنندگان در این بررسی یک بازی انجام دادند که دو بازیگر یعنی یک گیرنده و یک شریک داشت و هر ودام از آنان با 200 چیپس بازی را شروع کردند.
گیرنده می تواند تا سقف 100 عدد از چیپس های شریک را بدزدد. و بعد شریک می تواند جهت تلافی، با خرج کردن 100 چیپس ذخیره ی گیرنده را تا 300 چیپس کاهش دهد. شرکت کننده ها می توانند یا به عنوان شریک و یا شاهد بازی کنند. شاهد نیز می تواتد گیرنده را تنبیه کند و یا شریک را در جهت خرج کردن چیپس ها برای کاهش اندوخته ی گیرنده یاری دهد.
محققان دریافتند که شرکت کننده ها بیشتر تمایل داشتند که مثل یک شریک، گیرنده را در هنگام مواجهه با بی عدالتی تنبیه کنند.
تصمیم به تنبیه با فعالیت در "ونترال استراتیوم" مرتبط بود. قسمتی از مغز که در پروسه ی تشویق و تمایز قائل شدن با سختی و دقت تنبیه در ارتباط است.
قبل از شروع آزمایش همه شرکت کنندگان یک اسپری بینی گرفتند که تعدادی از آن ها بصورت تصادفی دارای هورمون اوکسی توسین، که در تنبیه نقش دارد، بودند.
شرکت کنندگانی که اکسی توسین گرفته بودند بیشتر تنبیه هایی با شدت زیاد می دادند.
این مشاهده بر تاثیر اکسی توسین در تنبیه های اصلاح شده وابسته به "کشیده زدن" جهت برقراری عدالت دلالت دارد.
مکانیسم های نوروبیولوژیک در پاسخ به بی عدالتی:
مردم معمولا نسبت به بی عدالتی حساس اند. بنابراین، داشتن علم عمیق تر معطوف به این پروسه، که ادراک بی عدالتی و به دنبال آن تصمیم به تنبیه خطاکار و یا حمایت کردن قربانی را به دنبال دارد دارای ارزش زیادی در جوامع می باشد. با ترکیب کردن نمونه ی جدید تصمیم گیری با عملکرد تصویربرداری مغزی، ما شبکه های مغزی به خصوصی را یافتیم که در هر دو زمینه ی ادراک و پاسخگویی به بی عدالتی اجتماعی درگیرند. نواحی وابسته به تشویق ترجیحا با تنبیه درگیرند تا حمایت.
با توسعه ی یک مدل محاسباتی از تنبیه، مکانیسم های نورولوژیک و انگیزه های روانی در زمینه ی تصمیمات برای تنبیه کردن و سپس میزان شدت تنبیه بررسی می شوند. نتایج حاکی از آن است که مکانیزم های پس زمینه ی تنبیه بنابر اینکه شخص مستقیما تحت تاثیر بی عدالتی بوده و یا اینکه به عنوان سوم شخص شاهد یک بی عدالتی نسبت به دیگری بوده متفاوت است.
به طور خاص، "اینسولای قدامی" در تصمیم به تنبیه متعاقب خشونت به شخص درگیر است. اما در فرآیند شاهد سوم شخص فعالیت "آمیگدال" به عنوان بخش غالب یافت شده است. همچنین در یافته های فارماکولوژیستی این پروژه شاهد تاثیر اکسی توسین روی شرکت کنندگان به صورت کاهش شدت تنبیه بودیم. در نهایت همه ی این نتایج در کنار یکدیگر نه تنها نشان دهنده ی عملکردهای بنیادین مغز در زمینه ی تنبیه و تشویق است بلکه حاکی از اهمیت بررسی مولتی متد در مطالعه ی این عملکرد روزانه ی مغزی میباشد.
درک بی عدالتی یک فرآیند بنیادین در نهاد بسیاری از مخالفت ها، از بحث های کوچک سر میز شام گرفته تا اختلافات قابل بسط بین فرهنگ ها و کشورهای مختلف می باشد. برخلاف اهمیت واضح آن اطلاعات کمی در مورد فرایندهای مغز در مقابل خشونت و بی عدالتی وجود دارد. ما روش های نورولوژیک، روانشناسانه و اقتصادی را ترکیب کردیم تا مکانیزم نوروبیولوژیک درگیر در فرایند تشویق و تنبیه را کشف کنیم. با استفاده از روش های رفتاری جدید ما شبکه های مغزی مخصوصی را یافتیم و مدل محاسباتی برای تنبیه و تشویق ترسیم نمودیم. همچنین ما دریافتیم که نوروپپتید اکسی توسین در کاهش خشونت و حدت تنبیه ها تاثیر دارد.
نتایج به دست آمده دیدگاه های زمینه ای در مورد مکانیزم های نوروبیولوژیک در بطن بی عدالتی اجتماعی ارائه می دهد.
قوانین سایت شیوادنت