نوروبیولوژیست‌های دانشگاه کالیفرنیا می‌گویند، مغزهای در حال پیری یا آسیب دیده می‌توانند دوباره خاطره‌های پایدار تشکیل دهند، اگر آنزیمی که مثل ترمز ژن کلیدی را متوقف کرده، برداشته شود.

مارسلو وود، نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: " ما کشف کرده‌ایم که اگر آن قسمت DNA را دوباره آزاد کنیم، مغز در حال پیری دوباره می‌تواند به صورت نرمال خاطرات بلند مدت شکل دهد. برای ساخت حافظه بلند مدت، شما باید ژنهای خاصی را روشن کنید. در بیشتر مغزهای جوان، این اتفاق به سادگی می‌افتد، اما وقتی ما و مغزمان پیرتر می‌شویم، در این مسئله دچار مشکل می‌شویم. "

او توضیح می‌دهد که این مشکل از آنجا ناشی می‌شود که DNA شش فوتی موجود در سلول‌های ما، به زمان زیادتری برای آزادسازی نیاز دارد. مثل هر قسمت دیگری از بدن ما، در پیری، این قسمت نیز به انعطاف پذیری قبل نیست. این سفتی، در این مورد خاص، به‌خاطر یک ترمز مولکولی است که histone deacetylase 3 یا HDAC3 نامیده می‌شود. که "بیش ازحد مشتاق" است تا در مغزهای پیر ماده ژنتیک را فشرده کند، آزاد سازی ژن period 1 را مسدود می‌کند. برداشتن HDAC3 باعث بازیابی انعطاف پذیری می‌شود و اجازه می‌دهد تشکیلات درون سلول به ژن period 1 دسترسی پیدا کنند و خاطرات جدیدی شکل دهند.

محققان قبلاً تصور می‌کردند از دست رفتن توانایی رونویسی و کدگذاری در مغزهای در حال پیری به خاطر مختل شدن ریتم‌های شبانه‌روزی است. اما وود و همکارانش، از جمله جنین کواپیس، دریافتند که توانایی ساخت خاطرات پایدار با پردازش متفاوت در همان ناحیه هیپوکمپ مغز مرتبط است.

این مقاله به صورت بالقوه خبر خوبی برای درمان‌های درحال توسعه است. وود در پایان اظهار می‌کند: "داروهای جدیدی که هدفشان HDAC3 است امکانی برای افراد مسن فراهم می‌کنند تا بتوانند خاطره سازی را بهبود ببخشند."

http://neurosciencenews.com/genetics-memory-creation-8506/